sevgili laneth... çok yol gittim, buralarda yokken. çok şey yaşadım ama yazacak bir şeyim olmadı. yazmak nedir unuttum. doğrusu 'niye yazılır'ı unuttum. hala da hatırlamış değilim.

bugün, trajikomik bir şekilde sahibi olduğum muayenahanede bir elimde telefon diğerinde alacaklı defteri, hakkım olanı neredeyse dilendirmek durumunda bırakan insanlarla cebelleşirken; aklıma bir zamanlar yazdığım geldi. öylece kalıverdim. beni esnaf yapan hayata ne desem bilemedim. hepsini ben yaptım hayata ne diyeyim!

keşke bu kadar es vermeseymişim yazmaya... en son bıraktığımla bugün arasında neler olup bitmiş bilen yok. yazsaydım neden artık esnaf olduğumu anlayabilirdim...

selam, vessellam.